Storm
Door: Binia
Blijf op de hoogte en volg Benjamin
20 November 2015 | Groenland, Nuuk
Lieve familie en vrienden,
Allereerst hartelijk dank voor al jullie lieve en hartverwarmende berichten van de afgelopen week. Zo’n hart onder de riem heb je soms als mens wel eens nodig, zeker wanneer je alleen bent (als je met z’n tweeën bent, dan kun je altijd nog steunen op elkaar).
Deze week is toch al weer sneller gegaan dan verwacht en dat is een goed teken:). Afgelopen zaterdag hebben wij de viering gehad van de Geboortedag van Bahá’u’lláh. Wij begonnen met een pot-luck lunch (pot-luck betekent dat iedereen iets meeneemt) van zo’n 2 uur en daarna een inhoudelijk programma van 40 minuten, wat door menigeen als zwaar of lang werd ervaren, maar voor mij was het echt de omgekeerde wereld. In Nederland zou er namelijk bij een Heilige Dagviering eerder 2 uur uitgetrokken worden voor het programma en 40 minuten voor de lunch. Iedere cultuur is duidelijk anders en heeft andere gewoonten. Wij waren met 14 volwassenen, 2 jeugd en 2 kinderen.
Afgelopen week zijn wij eerst begonnen met een openhartige consultatie, om ervoor te zorgen dat er meer eenheid komt in onze groep, in onze manier van denken, onze manier van handelen en dat wij ons houden aan de strategische lijnen die wij uitgezet hebben met de Raadgevers. Wij zijn tevens verder gegaan met Ruhiboek 5 en wij zijn nu bijna klaar met hoofdstuk 2. Wij maken goede vorderingen, maar helaas waren de deelnemers gisteren en zijn zij vandaag ziek, waardoor het proces even stil staat (let wel: in de weekenden doen wij ook geen RUHI). Hopelijk kunnen wij maandag weer fris van start gaan en terwijl wij bezig gaan zijn met hoofdstuk 3, wij langzaamaan kunnen gaan beginnen met het opstarten van de jeugdgroep en alle voorbereidingen die daar aan vooraf gaan. Dit zal de eerste jeugdgroep worden van Groenland, spannend:D!
Ook ben ik al bij een aantal mensen langs geweest, wat zij als zeer plezierig hebben ervaren. Dat hoop ik te kunnen intensiveren.
Afgelopen woensdag ben ik bij mijn eerste Groenlandse drumles geweest. Traditioneel bestaat zo’n drum uit een houten ring, waar de maag van een ijsbeer als vel overheen gespannen wordt en men slaat dan met een platte stok tegen de houten ring. Daar er niet zo veel ijsberen geschoten worden, worden ook doeken of stukken plastic gebruikt als “vel” (ik heb er helaas geen foto’s van, dat vond ik op dat moment niet gepast). Ook al versta ik nauwelijks iets van het Groenlands, de les was erg leuk – er wordt ook gezongen, maar dan niet op de manier zoals het geleerd wordt op het Europese vasteland – en ik ga volgende woensdag weer:). Aan het koor waar ik 2x heb meegezongen zal ik niet verder meer deel willen nemen, dat was toch erg onder mijn niveau.
Op de jongerendevotional (dit is een meditatieve bijeenkomst waar gebeden worden gezegd en gezongen) en de jongerenavond loopt het nog niet echt storm. Soms komt er niemand, dan weer één en dan weer twee, maar we gaan gestaag verder en hopen, door het sluiten van vriendschapsbanden via één-op-één contactmomenten, dat er meer jongeren gaandeweg op af zullen komen.
Komend weekend staat er naast de jongerenavond nog een traditionele “Kaffimik” op het programma (dan wordt er iets speciaals gevierd met koffie, thee en vele zoete lekkernijen:)) en het 19-daags Feest wat ik zal hosten bij Henning thuis, de 86-jarige bahá’í waar ik tijdelijk logeer.
Dan nog wat overige zaken:
Ik kan het niet genoeg benadrukken, maar internet is hier heel erg duur, dus als je wilt Skypen, niet langer dan een half uur a.u.b., anders zit ik met een probleem.
Gisteren is het weer begonnen met waaien hier. Het waait hier iedere dag, maar gisteren is het zo hard begonnen te waaien – zeg maar gerust stormen – dat het erg veel moeite kost om buiten staande te blijven (net zoals mijn eerste dag hier). Ik ben niet gauw bang, maar het idee dat je omvergeblazen kunt worden door de wind en bijna geen controle hebt (mede door het spekgladde ijs), doet mij toch wel even slikken. Het hele huis kraakt, trilt, beweegt en ik moet maar gewoon het vertrouwen hebben dat het blijft staan. Het tocht ook overal doorheen trouwens… Vandaag rijden er bepaalde buslijnen niet meer vanwege de wind, er is een container gevallen op de waterleiding, dus wij hebben geen water in huis en buiten regent het horizontaal, ja het regent, de temperatuur ligt nu rond het vriespunt.
Ik blijf regelmatig de vraag horen van Groenlanders waarom ik en Kevin hier een jaar willen blijven. Voor sommige Groenlanders klinkt dit zo vreemd in de oren, dat je je toch bijna begint af te vragen of er iets mis is hier op Groenland? Het komt over op mij alsof dit het meest afgelegen stukje aarde is waar je terecht kunt komen en dat elke andere plek een verbetering is ten opzicht van hier.
Nou de intentie om een jaar te blijven is er zeker, nu maar hopen dat het lukt met de verblijfsvergunning. En ook al voel ik mij soms eenzaam hier, toch sta ik iedere ochtend op met goede zin, ben ik positief en goedgemutst en hoop ik weer het maximale uit een dag te kunnen halen.
Ik zal het vast al eerder genoemd hebben, maar het wordt mij ook elke keer weer verteld door de Groenlanders hier. Sommige dingen zijn gewoon compleet anders dan wat wij gewend zijn in onze cultuur. Niemand plant hier; niemand heeft een agenda; een bepaald tijdstip afspreken voor een ontmoeting in een café werkt niet, men laat pas bij vertrek weten wanneer men er ongeveer zal zijn; men zal altijd binnengelaten worden, omdat je moeite hebt gedaan om er te komen; Groenlanders zijn conflictvermijdend en zullen dus bijna nooit antwoorden met “ja” of “nee”, maar gewoon iets compleet anders terug schrijven of zeggen, de blik zegt alles; Groenlanders antwoorden niet meteen en praten niet altijd even veel, zij luisteren veel en denken veel na voor er geantwoord wordt. Voor iemand die zo direct, open en spraakzaam is als ikzelf vereist dit natuurlijk erg veel geduld, ook in het luisteren :P ! De mensen hier zijn wél erg vriendelijk en gastvrij, en zij lachen graag:).
Dan nog een verzoek aan jullie. Ik zou het erg fijn vinden om regelmatig van jullie te horen hoe het gaat. Stuur mij filmpjes en geluidsfragmenten via WhatsApp of e-mail of gewoon een tekstberichtje:).
Lieve allemaal, de eerste maand zit er bijna weer op, ik wens jullie een fijn weekend toe!
Een liefdevolle groet/ een grote knuffel,
Benjamin
Allereerst hartelijk dank voor al jullie lieve en hartverwarmende berichten van de afgelopen week. Zo’n hart onder de riem heb je soms als mens wel eens nodig, zeker wanneer je alleen bent (als je met z’n tweeën bent, dan kun je altijd nog steunen op elkaar).
Deze week is toch al weer sneller gegaan dan verwacht en dat is een goed teken:). Afgelopen zaterdag hebben wij de viering gehad van de Geboortedag van Bahá’u’lláh. Wij begonnen met een pot-luck lunch (pot-luck betekent dat iedereen iets meeneemt) van zo’n 2 uur en daarna een inhoudelijk programma van 40 minuten, wat door menigeen als zwaar of lang werd ervaren, maar voor mij was het echt de omgekeerde wereld. In Nederland zou er namelijk bij een Heilige Dagviering eerder 2 uur uitgetrokken worden voor het programma en 40 minuten voor de lunch. Iedere cultuur is duidelijk anders en heeft andere gewoonten. Wij waren met 14 volwassenen, 2 jeugd en 2 kinderen.
Afgelopen week zijn wij eerst begonnen met een openhartige consultatie, om ervoor te zorgen dat er meer eenheid komt in onze groep, in onze manier van denken, onze manier van handelen en dat wij ons houden aan de strategische lijnen die wij uitgezet hebben met de Raadgevers. Wij zijn tevens verder gegaan met Ruhiboek 5 en wij zijn nu bijna klaar met hoofdstuk 2. Wij maken goede vorderingen, maar helaas waren de deelnemers gisteren en zijn zij vandaag ziek, waardoor het proces even stil staat (let wel: in de weekenden doen wij ook geen RUHI). Hopelijk kunnen wij maandag weer fris van start gaan en terwijl wij bezig gaan zijn met hoofdstuk 3, wij langzaamaan kunnen gaan beginnen met het opstarten van de jeugdgroep en alle voorbereidingen die daar aan vooraf gaan. Dit zal de eerste jeugdgroep worden van Groenland, spannend:D!
Ook ben ik al bij een aantal mensen langs geweest, wat zij als zeer plezierig hebben ervaren. Dat hoop ik te kunnen intensiveren.
Afgelopen woensdag ben ik bij mijn eerste Groenlandse drumles geweest. Traditioneel bestaat zo’n drum uit een houten ring, waar de maag van een ijsbeer als vel overheen gespannen wordt en men slaat dan met een platte stok tegen de houten ring. Daar er niet zo veel ijsberen geschoten worden, worden ook doeken of stukken plastic gebruikt als “vel” (ik heb er helaas geen foto’s van, dat vond ik op dat moment niet gepast). Ook al versta ik nauwelijks iets van het Groenlands, de les was erg leuk – er wordt ook gezongen, maar dan niet op de manier zoals het geleerd wordt op het Europese vasteland – en ik ga volgende woensdag weer:). Aan het koor waar ik 2x heb meegezongen zal ik niet verder meer deel willen nemen, dat was toch erg onder mijn niveau.
Op de jongerendevotional (dit is een meditatieve bijeenkomst waar gebeden worden gezegd en gezongen) en de jongerenavond loopt het nog niet echt storm. Soms komt er niemand, dan weer één en dan weer twee, maar we gaan gestaag verder en hopen, door het sluiten van vriendschapsbanden via één-op-één contactmomenten, dat er meer jongeren gaandeweg op af zullen komen.
Komend weekend staat er naast de jongerenavond nog een traditionele “Kaffimik” op het programma (dan wordt er iets speciaals gevierd met koffie, thee en vele zoete lekkernijen:)) en het 19-daags Feest wat ik zal hosten bij Henning thuis, de 86-jarige bahá’í waar ik tijdelijk logeer.
Dan nog wat overige zaken:
Ik kan het niet genoeg benadrukken, maar internet is hier heel erg duur, dus als je wilt Skypen, niet langer dan een half uur a.u.b., anders zit ik met een probleem.
Gisteren is het weer begonnen met waaien hier. Het waait hier iedere dag, maar gisteren is het zo hard begonnen te waaien – zeg maar gerust stormen – dat het erg veel moeite kost om buiten staande te blijven (net zoals mijn eerste dag hier). Ik ben niet gauw bang, maar het idee dat je omvergeblazen kunt worden door de wind en bijna geen controle hebt (mede door het spekgladde ijs), doet mij toch wel even slikken. Het hele huis kraakt, trilt, beweegt en ik moet maar gewoon het vertrouwen hebben dat het blijft staan. Het tocht ook overal doorheen trouwens… Vandaag rijden er bepaalde buslijnen niet meer vanwege de wind, er is een container gevallen op de waterleiding, dus wij hebben geen water in huis en buiten regent het horizontaal, ja het regent, de temperatuur ligt nu rond het vriespunt.
Ik blijf regelmatig de vraag horen van Groenlanders waarom ik en Kevin hier een jaar willen blijven. Voor sommige Groenlanders klinkt dit zo vreemd in de oren, dat je je toch bijna begint af te vragen of er iets mis is hier op Groenland? Het komt over op mij alsof dit het meest afgelegen stukje aarde is waar je terecht kunt komen en dat elke andere plek een verbetering is ten opzicht van hier.
Nou de intentie om een jaar te blijven is er zeker, nu maar hopen dat het lukt met de verblijfsvergunning. En ook al voel ik mij soms eenzaam hier, toch sta ik iedere ochtend op met goede zin, ben ik positief en goedgemutst en hoop ik weer het maximale uit een dag te kunnen halen.
Ik zal het vast al eerder genoemd hebben, maar het wordt mij ook elke keer weer verteld door de Groenlanders hier. Sommige dingen zijn gewoon compleet anders dan wat wij gewend zijn in onze cultuur. Niemand plant hier; niemand heeft een agenda; een bepaald tijdstip afspreken voor een ontmoeting in een café werkt niet, men laat pas bij vertrek weten wanneer men er ongeveer zal zijn; men zal altijd binnengelaten worden, omdat je moeite hebt gedaan om er te komen; Groenlanders zijn conflictvermijdend en zullen dus bijna nooit antwoorden met “ja” of “nee”, maar gewoon iets compleet anders terug schrijven of zeggen, de blik zegt alles; Groenlanders antwoorden niet meteen en praten niet altijd even veel, zij luisteren veel en denken veel na voor er geantwoord wordt. Voor iemand die zo direct, open en spraakzaam is als ikzelf vereist dit natuurlijk erg veel geduld, ook in het luisteren :P ! De mensen hier zijn wél erg vriendelijk en gastvrij, en zij lachen graag:).
Dan nog een verzoek aan jullie. Ik zou het erg fijn vinden om regelmatig van jullie te horen hoe het gaat. Stuur mij filmpjes en geluidsfragmenten via WhatsApp of e-mail of gewoon een tekstberichtje:).
Lieve allemaal, de eerste maand zit er bijna weer op, ik wens jullie een fijn weekend toe!
Een liefdevolle groet/ een grote knuffel,
Benjamin
-
21 November 2015 - 09:00
Ans Cornelissen:
Lieve Benjamin,
Wel heftig allemaal wat je daar zo mee maakt en inderdaad het leven is bij jou zo heel anders dan bij ons. Hier is het natuurlijk ook niet zo eenvoudig allemaal. Ik denk dat je via Facebook de reacties hebt gezien van het overlijden van Molouk. Een bijzondere herdenkingsdienst met wel 500 aanwezigen en prachtige toespraken van Jorrit, Yolande, Shirin, Nushin, Nasser, Bahia en prof. Gerritsen (oncoloog). Het was gelukkig prachtig weer. Dat maakt het op de begraafplaats wat gemakkelijker voor de familie. We maken ons ook zorgen over John. Gebeden blijven hard nodig. De Geboortedag van Bahá'u'lláh hebben we in Den Haag gevierd. Er was een mooi meditatief programma en daarna Perzische muziek door een drietal mannen. Een beetje te lang naar mijn smaak. Daarna was er een High Tea en ontmoeting met vrienden.
Ik was ook bij de begrafenis van Niek Boon in De Poort. Het was een eervol afscheid voor Niek die zo lang in De Poort heeft gewerkt. Vanmiddag hebben we Ruhi. We zijn begonnen in boek 5, omdat deel 2 van boek 8 nog niet in het Nederlands is vertaald. Natuurlijk zijn er ook de nodige concerten. Afgelopen zondag ging ik naar de Nieuwe Kerk waar de koren van de Academy of Vocal Arts een prachtig concert verzorgden t.g.v. het 25-jarig bestaan. Ongelooflijk dat die jonge mensen alles uit het hoofd kunnen zingen. Volgende week zaterdag zingt het VVE in de Oude Kerk in Voorburg en zondag zingt ons Dagkoor bij het Open Podium in de Koningkerk. Wat zul je het zingen missen Benjamin. Ik hoop dat je muziek hebt meegenomen op je I-pod; als je die tenminste af kunt spelen daar. Muziek maakt dat je je beter voelt als de omstandigheden moeilijk zijn. Ik hoop dat je kracht put uit de kleine dingen die je bereikt. Veel liefs, Ans -
21 November 2015 - 17:31
Ali:
Dank je wel Benjamin voor pracht levensverhaal; ga zo door en hou ons op de hoogte. Idem liefdevolle groeten Ali.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
